Uczucie powróciło: wrażenie desperacji, płonące w Mocy niczym odległa gwiazda, jasne, jaskrawe, kuszace. Jaina Solo zauważyła, że jej spojrzenie błądzi poza iluminatorami statku sądowego, gdzieś daleko, w cętkowanej błękitem próżni otaczającej wolno obracający się cylinder Centrum Więziennego Maxsec Osiem. Tak jak przedtem, to uczucie wydawało się mieć źródło w Nieznanych Regionach, jak wezwanie… do kogo? I kto je wysyłał? Dotknięcie było zbyt subtelne, by to stwierdzić. Jak zwykle.
– Jedi Solo? – Sędzia podeszła bliżej bariery dla świadków. – Czy mam powtórzyć pytanie?